Vroeger
"Remember
the good old nineteen-eighties, when things were so uncomplicated"
(Electric Light Orchestra, Ticket to the Moon (op
Youtube), Time, 1981(!))
Soms is dat inderdaad zo. Camera,
film, statief, duisternis, een flitser en een witte caravan
waren 21 jaar geleden alles wat er voor onderstaande foto
nodig was. B-stand. F8. Flitser op maximale stand en één
poging moest genoeg zijn, want er was geen schermpje om
te zien wat ik over wilde doen. De zwartwitfilm ontwikkelde
ik zelf. In de doka maakte ik proeven om te zien welke papiergradatie
nodig was en welke belichtingstijd goed was. Dat was het
wel zo'n beetje.
Foto: zelfportret 1991
Tegenwoordig is het anders.
Camera, accu's, geheugenkaartjes, statief, een reeks lenzen,
twee flitsers, 16 batterijen, twee extra statieven, koppelstukken,
flitsparaplu's en twee radiotriggers met elk twee sets batterijen.
Na het fotograferen heb je te maken met de computer met
behoorlijk wat software en daaraan gekoppeld twee beeldschermen
waarvan een kleurgecalibreerd, twee fotoprinters en een
scala aan fotopapier.
Maar met één druk op de knop heb je een foto.... toch?
Euh, nee, niet helemaal. Je kunt alles automatisch doen
natuurlijk en dat geeft - naar verluid - soms opmerkelijk
goede resultaten. Helaas is een betalende klant niet tevreden
met 'soms'. Daarom ken ik de gebruiksaanwijzing van mijn
camera (420 pagina's alles in het Nederlands) en mijn flitsers
(124 pagina's, idem) praktisch uit mijn hoofd zodat ik op
lokatie snel alle benodigde technieken kan toepassen. Wat
er daarna op de computer gebeurt is wat gecompliceerder.
Iets voor een volgende nieuwsbrief?
We zouden bijna vergeten dat het fotograferen zelf - het
onderwerp, de opbouw van de reportage of de serie, de persoonlijke
sfeer, het licht en het moment - nog steeds belangrijker
is dan alle techniek. Gelukkig is dat in anderhalve eeuw
niet veranderd!
Tekst
en foto's © 2010 Leon Poels